3 Mayıs 2009 Pazar

Tebrizli Şems Ve Mevlânânın Tek Kuralı

Kuralları götürecekleri şeylerden daha karmaşıklaştıranlara: Hakiki olun. Gerisi gelir.

Gerisi şekilden ibaret. Ama şekil, şekilcilikten ibaret değil.

Oluş, insanların içinde oluş. Bir toplumda oluş ve oluşma.

İnsanlardan ve insanlıktan kaçmayacaksın.

Oluş, hakikatin içerisinde sınanan bir hakikatlilik.

İnsanın kendisi oluşu bir yanış, kömürün elmasa dönüşmesi.

İnsanın sorumluluğunu, sınırını kavraması.

Yanlışlarının pişmanlık dünyasından çıkıp, anlayışa, insanî tecrübeye, tevazuya, "ben yapmam, biz yapmayız" dememe uyanıklığı ya da farkındalığına, pişen hikmete dönüşmesi.

Hakikate çarparak, sınanarak, özümseyerek, incelerek yontuluyoruz, biçimleniyoruz.

Yanlışla da düzelebilmemiz, eyleyerek aramakta oluşumuzdan.

Hem karanlıklar tökezletici, aydınlıklar yol açıcı. Hem de karanlık sığınak, aydınlık ele verici. Karanlığın merhametini, aydınlığın körleştiriciliğini bilmeden ne aydınlığın, ne de karanlığın var.

Görerek, hissederek, yoklayarak, düşünerek, kendimizi insan olmaya vererek yol alıyoruz, gündüz gece.

Uyanıklıkta, uykuda insanız.

Geliyoruz, gidiyoruz.

Tanık olarak. Yalanla yaşamayarak. Ama yanılarak, yanılsayarak.
Hakikatin sahibi değiliz. Hakikatte bir emanetiz. Geçiciliğiz. İnsanî iddianın, insancalığını yakalayabilen, kainatın kumaşıyla giyinebilen.